ProjectWhy

Liefde is lang niet altijd onvoorwaardelijk. Zeker intieme liefde niet. Mijn aard is echter gevoelig en gevormd als hopeloos romanticus. Liefde op het eerste gezicht bestaat. Liefde maakt soms blind. Liefde overwint alles en eenmaal verliefd kan dat voor levenslang zijn. Hoe kan het ook anders met ouders, een opa en oma die elkaar ontmoet hebben in hun tienerjaren. Voorts hun leven samen hebben opgebouwd en gelukkig met elkaar zijn geweest tot aan de dood. Hoe kan het ook anders met een grote familie die alle statistieken van scheidingen en relatiebreuken tegenspreekt.

Realistische liefde is vaak hard voor die gevoelige dromers. Mijn onbereikbare verliefdheden heb ik gekend, net als mijn eerste kalverliefdes. Eerste wederzijdse verliefdheden als ook mijn eerste hartenbreuken. Helaas heb ik ook geleerd dat liefde soms geen liefde is, maar eerder een middel om te gebruiken. Dat liefde samen kan gaan met fysieke intimiteit en lust, maar ook lang niet altijd. Zeker niet in de geest van een puberbrein. Liefde kan voelen als vuurwerk. Als iets wat uit mijn aderen spat en knettert. Liefde kan ook voelen als prikkeldraad: pijnlijk als je erin verstrikt raakt. Ik heb geleerd hoe liefde nep kon zijn, hoe liefde speels kon zijn, hoe het casual kon zijn, maar ook serieus kon zijn.

Ik heb de hoop op liefde gevonden op plekken waar ik had gedacht het niet te zullen vinden. Ik ben de hoop ook weer verloren, ook op heldere dagen waar ik de donkere wolken niet aan zag komen. Liefde heeft me geleerd dat ik, ondanks alle hartenpijn, in staat ben weer lief te hebben en weer verliefd te zijn. Mijn hopeloos romantische hart is vaak beschadigd, maar niet gebroken.

Onze liefde heb ik niet gevonden. Ik zag het niet eens toen het recht voor mijn neus gebeurde. Maar met ieder moment dat ik je zag, voelde ik het wel groeien. Ik voelde het aan de grijns op mijn gezicht en de warmte in mijn buik. Ik voelde het aan de rust die op me neerdaalde. Al dacht ik vriendschappelijke liefde te hebben gevonden, jij grapte al dat de vonk wel over zou slaan. Die vonk kwam inderdaad, maar eerst in al mijn twijfels en onzekerheden die jij vervolgens weer één voor één hebt uitgedoofd. Je bent niet weggegaan toen je ook kennis maakte met de meest donkere uithoeken van mijn brein waar geen enkel vuur kan komen. Je bent gebleven en daarom durf ik deze liefde wel aan.

Na zoveel vormen van liefde te hebben gekend, hoop ik in jou een liefde te hebben gevonden die blijft. Liefde voor de hopeloze, gevoelige romanticus. Een liefde voor altijd.